Petra Berenschot (52) was barkeepster in een kroeg op de Amsterdamse Wallen. Tot corona. Nu werkt ze in kringloopwinkel De Lokatie. Ze lacht: “Het is gevaarlijker om hier binnen te komen. Je ziet altijd wel wat leuks om te kopen.”

Petra is een mensenmens. Op een kantoor zou ze doodongelukkig worden. “Ik vind het leuk om met allerlei mensen te werken, ik babbel met iedereen”, vertelt ze. “Daarom paste de horeca bij me, in het Red Light District kom je de types wel tegen. Maar door de coronacrisis raakt ik mijn uren kwijt en moest ik een uitkering aanvragen.”
Dat was voor Petra het moment om toch naar ander soort werk uit te kijken. “Ik heb last van mijn rug en in de horeca moet je continu lopen, er is geen pauze, ik trok het niet meer. Mijn werkcoach van de gemeente Amsterdam kwam met deze baan aanzetten. Hij vond een kringloopwinkel wel bij me passen omdat ik zo makkelijk in de omgang ben.”
De werkcoach had het goed gezien. Petra: “Vanaf de eerste dag voelde het meteen goed. Dat was drie maanden geleden, ik heb inmiddels een jaarcontract. Dit had ik veel eerder moeten doen. Ik hoop hier tot aan mijn pensioen te kunnen blijven.”

DE BUIK

Petra werkt 28 uur, afwisselend 3 of 4 dagen per week. De ene keer wordt ze ingeroosterd op de hoofdvestiging van De Lokatie aan de Distelweg, de andere keer in de kleinere winkel aan het Buikslotermeerplein. “Een thuiswedstrijd, ik woon vlak bij ‘de Buik’. Deze kleinere winkel vind ik fijn vanwege het daglicht; de Distelweg is donker, daar moet ik af en toe even naar buiten lopen.”
Dat vindt niemand erg. “Ook als ik eventjes moet zitten vanwege mijn rug, kijken ze niet gek op. De sfeer is hier als een familie, iedereen is gelijk. Aan het einde van de dag zegt de leidinggevende: ‘dank jullie wel’. Heel apart, dat heb ik nog nooit ergens meegemaakt.”
Haar werkdag begint met een kopje thee in de kantine. “Daarna loop ik een rondje door de winkel om te zien wat er moet gebeuren. Ik doe alles; vegen, uitpakken, prijzen. Gisteren was het erg druk, er stond een Eftelingrij voor de kassa.” Ze lacht: “En ik zet elke dag het glaswerk netjes, dat horecagevoel zit er nog wel in.”

CHIWAWA

Zelf is Petra niet ongevoelig voor de leuke spullen die de Lokatie verkoopt. “Laatst heb ik nog een kledingkast gekocht, haha. Maar ik ben wel kritischer geworden hoor, ik koop niet zomaar iets voor de heb.”
Ze pakt haar telefoon om een foto te laten zien. Het is een chiwawa met een stoer jasje aan. “Dit is Lolita, de hond van mijn dochter. Ik heb dat jasje hier gevonden, mijn dochter is er hartstikke blij mee. Je gaat toch helemaal stuk als je dit ziet?”

tekst Trudy Admiraal beeld George Maas